In deze serie van blogs delen medewerkers van de BOKD regelmatig hun ervaringen en inzichten. Hierin schrijven we over uiteenlopende onderwerpen waar we in ons werk en dagelijks leven mee te maken krijgen. Of het nu gaat om lokale initiatieven, maatschappelijke vraagstukken of persoonlijke verhalen, onze blogs geven een inkijkje in de diverse wereld van de BOKD. We hopen hiermee niet alleen te informeren, maar ook te inspireren en verbinden. Deze week aan het woord: Theo Andreae.
Wellicht kunnen ze in Den Haag nog wat leren over hoe u het allemaal doet in uw dorp. Verbindend, met elkaar en met oog en oor voor de ander.
Theo Andreae
Hoop, lef en trots
Het zal u niet zijn ontgaan, de formerende partijen hebben een hoofdlijnenakkoord gesloten met de titel ‘hoop, lef en trots’. Waarbij de leider van de grootste partij met trots aankondigde dat ‘de zon weer gaat schijnen in Nederland’.
Net als wellicht velen van u ben ik erg benieuwd naar de uitwerking(en) van het hoofdlijnenakkoord. De vraag die het vooral bij mij oproept: kan het allemaal en daarnaast ook hoe gaan we dat betalen? Mooi dat afschaffen c.q. halveren van het eigen risico in de zorg, wat betekent dat voor u en mijn zorgpremie? Fijn en goed dat er stevig wordt ingezet op woningbouw, maar hoe om te gaan met de nu nog beperkende maatregelen met betrekking tot stikstof? Op welke wijze gaan we nu de klimaatdoelstellingen halen? Hoe zorgen we ervoor dat ons begrotingsbeleid binnen de kaders blijft zoals die in Europa zijn vastgelegd?
Kortom, nog veel vragen in ieder geval bij mij en veel onduidelijkheid. En dan volgt de komende periode nog de rituele dans met betrekking tot de invulling van de verschillende posities en de nadere uitwerking van het hoofdlijnenakkoord door het nieuw te vormen kabinet. Waarbij de belangrijkste positie op het moment dat ik dit schrijf nog ingevuld moet worden.
Wat de afgelopen periode ons in ieder geval heeft geleerd dat het besturen van een land in het huidige gepolariseerde klimaat buitengewoon ingewikkeld is. We luisteren niet tot nauwelijks meer naar elkaar en standpunten zijn vooral soundbites die het goed moeten doen op vooral de sociale media. Tijd voor een normaal gesprek is er niet tot nauwelijks meer. Of dat de kwaliteit van het bestuur zal verbeteren waag ik te betwijfelen. En dat zal mogelijk kandidaat-bestuurders wellicht ook ervan weerhouden om deze buitengewoon lastige verantwoordelijkheid op zich te nemen. Kortom, het worden denk ik spannende tijden.
Wellicht kunnen ze in Den Haag nog wat leren over hoe u het allemaal doet in uw dorp. Verbindend, met elkaar en met oog en oor voor de ander. Om het samen mooier, gezelliger en leefbaarder te maken. Niet vanuit eigenbelang maar met een scherp oog voor het collectieve belang. In het besef en de overtuiging dat we elkaar nodig hebben. De grote kracht van klein.
Het is mooi dat de zon weer gaat schijnen, maar die zon gaat ook weer onder. En ook dan moeten en gaan we door. Juist in het donker is van belang elkaar vast te houden. Daarin moeten we blijven ontwikkelen. En om te kunnen ontwikkelen moeten we wellicht eerst ont-wikkelen. En dus ontdoen van ‘wikkelen’ om van daaruit gezamenlijk te ‘ontwikkelen’. Zodat we ook als de zon niet of minder schijnt trots zijn en blijven op elkaar en op ons land.